Ένα αντίο που έπρεπε να ειπωθεί
κι ας είχε ειπωθεί ξανά
δεκάδες φορές στο παρελθόν.
Ένα αντίο που έπρεπε να ειπωθεί
γιατί η ζωή είναι αυτό που προχωρά
κι όχι αυτό που κάποτε συνέβη,
που πέρασε μα φυλακισμένο σε κρατά.
Ένα αντίο που έπρεπε να ειπωθεί
κι ας κρύβει μέσα του πόνο
κι ας κρύβει νοσταλγία
ας κρύβει θυμό.
Τι κι αν είχε ειπωθεί ξανά?
Με μέσα τεχνητά ζωή δε λογίζεται...
Άλλο να ζεις κι άλλο να επιζείς...
Άλλο να ζεις για κάποιον άλλο,
Μα πώς τελειώνει ο έρωτας?
Πώς η αγάπη πεθαίνει?
Είναι ένας δρόμος που πρέπει μονάχος να διαβώ...
Να είσαι καλά, όπου κι αν πας.
Κάποτε θα καταλάβεις
πως το αντίο αυτό έπρεπε να ειπωθεί...
**Ευχαριστώ τον Άγγελο για την παροχή της φωτογραφιας...
(Αυτή είναι η αγαπημένη μου Άγγελε!!)
1 σχόλιο:
μου είπες πως ο έρωτας σου σε έχει ριμάξει. Μή το βάζεις κάτω. Μάλλον δεν ήταν αυτό που έπρεπε για σένα. Μάλλον δεν ήταν έρωτας. Ότάν γνωρίσεις τον πραγματικό έρωτα θα το νοιώσεις και θα καταλάβεις πως αυτό που ζεις δεν θα χαθεί ποτέ. Κι όταν το νοιώσεις δεν θα θες να ξεφύγεις απο εκεί. Και ξέρεις ποιο είναι το πιο υπέροχο; στον πραγματικό έρωτα κανείς απο τους δύο δεν θέλει να φύγει. Δεν θα φοβάσαι μη τον χάσεις θα σε ανησυχεί μόνο μήπως η σκέψη σου τον αφήσει μόνο του έστω κι για ένα δευτερόλεπτο. Ζήσε έντονα τήν κάθε στιγμή και προσπάθησε να βρείς αυτόν που θα σε κάνει πραγματίκά να αισθανθείς άνθρωπος. Στην άρχη είναι δύσκολο αλλα όταν πραγματικά καταλάβεις την αξία όλων αυτων θα με θυμηθείς, ΚΙ έγω νόμιζα πως θα είμαι για πάντα μόνη, Τώρα είμαι σίγουρη πως θα είμαι για πάντα μαζί του.........
Δημοσίευση σχολίου