...

"...και φτάσαμε στο άκρο εκείνο όπου θέλουμε να φτιάξουμε συναισθήματα σύμφωνα με τις οδηγίες των εννοιών. Λάθη ατελείωτα και τόσο σοβαρά που σίγουρα θα δικάζονταν οι υπαίτιοι τους σε θάνατο αν υπήρχαν δικαστήρια των ψυχών.

*

Μέσα στις πληγές της ηθικολογίας και της προσποίησης, μέσα στο τέλος κάθε προσπάθειας για έμπνευση, βλέπουμε το τελευταίο ηλιοβασίλεμα και ζηλεύουμε τόσο πολύ εκείνους που έχουν ακόμα το ριψοκίνδυνο συναίσθημα να το απολαύσουν. Ζητάμε και θέλουμε χωρίς να ξέρουμε τι, χωρίς να νοιαζόμαστε για τίποτα. Οίκτος να μια λέξη που μπορεί να ζωγραφίσει μια σκέψη μου..."

*

*

*

(δεν θυμάμαι το όνομα του συγγραφέα...)