Να ΄χα τη δύναμη να πιω τη θάλασσα καρδιά μου
για να στερέψει να βρεθείς γοργά στην αγκαλιά μου!

Τα όνειρά μου έγιναν πουλιά για να πετάξουν να ρθουν τση Κρήτης
τα βουνά να σε σφιχταγκαλιάσουν!

Μεσ το μεθύσι του σεβντά εσένανε θυμούμαι
τα δυο σου μάτια τα γλυκά ποτέ δεν τ΄απαρνούμαι!

Στη φεγγαρόλουστη νυχτιά λέω τα βάσανά μου
για ένα κοπέλι κρητικό που ΄χω μεσ την καρδιά μου!

Όσες βραδιές κι αν ξαγρυπνώ λέγοντας τον σεβντά μου
τόσο τα χρόνια θα περνούν αγάπη μου μακριά σου!

Δως μου φεγγάρι μου γλυκό βοτάνι μην πονάω
κι όλες τσι νύχτες αγκαλιά μαζί του να περνάω!

Φεγγάρι ζηλεύω τη χαρά και το σεβντά που έχεις
κάθε που έρχεται η νυχτιά στην αγκαλιά τση πέφτεις!

Πες μου νυχτιά το βότανο και τι το εποτίζεις
ίντα γλυκόλογα του λες και πάντα το κερδίζεις!

Πες μου να μάθω κι εγώ πως θα τον εκρατήσω
για μια ζωή ολόκληρη στο πλάι του να ζήσω!

Έβγα φεγγάρι μου λαμπρό και δείξε του το δρόμο
να βρω τα μάτια π΄αγαπώ για κείνανε που λιώνω!

Στείλε τ΄αστέρια τ΄ουρανού να του χρυσοκεντήσουν
το πιο γλυκό μου σ΄αγαπώ σ΄αυτόν να το χαρίσουν!

Ήλιος θα είσαι μάτια μου και γω θα ΄μαι φεγγάρι
σαν βασιλεύεις να γλιστράς μεσ τη ζεστή μου αγκάλη!

Σαν το φεγγάρι θα ΄θελα να σεργιανώ τη νύχτα
στην κάμαρά σου να κυλώ να σε φιλώ στα χείλια!

Όνειρο κι αν είσαι μακρινό εγώ πάντα ελπίζω
ίσως θελήσει ο Θεός στο πλάι σου να ζήσω!

Να ενωθούνε δυό καρδιές που τώρα χώρια ζούνε
για της αγάπης το σεβντά σαν μία να χτυπούνε!

Οι σαϊτιές του έρωτα λαβώσαν την καρδιά μου
γιαντα βρω την γιατρειά ποθώ την αγκαλιά σου!

Τα χάδια σου είναι βάλσαμο και τα φιλιά βοτάνι
μα για γίνω εγώ καλά τα ξαναθέλω παλι!

Στις θάλασσες να σεργιανώ τις σκέψεις μου να ρίχνω
με τ΄αφροισμένα κύματα μήπως σε λησμονήσω!

Μα είναι αδύνατον αυτό δεν θέλει η καρδιά μου
τη μέρα ζεις στη σκέψη μου τη νύχτα στα όνειρά μου!